Błogosławieni czystego serca...

    Pewien człowiek znalazł jajko orła. Zabrał je i włożył do gniazda kurzego w zagrodzie. Orzełek wylągł się ze stadem kurcząt i wyrósł wraz z nimi.

    Orzeł przez całe życie zachowywał się jak kury z podwórka, myśląc, że jest podwórkowych kogutem. Drapał w ziemi szukając glist i robaków. Piał i gdakał. Potrafił nawet trzepotać skrzydłami i fruwać kilka metrów w powietrzu. No bo przecież, czyż nie tak fruwają koguty?

    Minęły lata i orzeł zestarzał się. Pewnego dnia zauważył nad sobą, na czystym niebie wspaniałego ptaka. Płynął elegancko i majestatycznie wśród prądów powietrza, ledwo poruszając potężnymi, złocistymi skrzydłami.

    Stary orzeł patrzył w górę oszołomiony.

    - Co to jest? - zapytał kurę stojącą obok.

    - To jest orzeł, król ptaków - odrzekła kura. - Ale nie myśl o tym. Ty i ja jesteśmy inni niż on.

    Tak więc orzeł więcej o tym nie myślał. I umarł, wierząc, że jest kogutem w zagrodzie.

    Słoń oddalił się od stada i uciekając, przebiegł przez mały drewniany most zawieszony nad wąwozem.

    Stara, zniszczona konstrukcja drżała i skrzypiała, ledwie wytrzymując ciężar słonia.

    Gdy już bezpiecznie stanął po drugiej stronie, pchła, która mieszkała w uchu słonia, zawołała z ogromnym zadowoleniem:

    - O rany, ale pohuśtaliśmy tym mostem. 

    Myśliwy posłał psa za czyś, co poruszało sie za drzewami. Pies zaczął ścigać lisa i zapędził go w miejsce, gdzie myśliwy mógł go zastrzelić.

    Umierający lis rzekł do psa:

    - Czy nigdy ci nie mówiono, iż lis jest twoim bratem?

    - Mówiono, owszem - odparł pies - ale to gadanie dla idealistów i głupców. Dla praktyczne myślącego braterstwo powstaje dzięki zbieżności interesów.

Chrześcijanin powiedział do buddysty: "Naprawdę moglibyśmy być braćmi. Ale to dobre dla idealistów i głupców. Dla praktycznego człowieka braterstwo polega na wspólnocie przekonań". Niestety, większość ludzi ma w sobie wystarczająco dużo religii, by nienawidzić, ale niewystarczająco, by kochać.

    - Masz mądrego psa - powiedział pewien człowiek, widząc swego przyjaciela grającego w karty z psem.

    - Nie jest tak mądry, na jakiego wygląda - odpowiedział właściciel - Za każdym razem, gdy dostanie dobrą kartę, macha ogonem. 

I troszeczkę z mojego bezpośredniego doświadczenia. Zanim jeszcze coś napiszę, to muszę zaznaczyć, że teksty z kategorii "Słowo życia" pochodzą z Ćwiczeń Duchownych napisanych przez św. Ignacego Loyolę. Są to rzeczy, którymi w jakiś sposób bliższy się zetknąłem głównie na rekolekcjach zwanych SKB (Szkoła kontaktu z Bogiem).

Co do pewnej myśli, którą chciałbym się podzielić, to tyczy ona pewnej cechy przypisanej osobie dojrzałej. Chodzi mi o odpowiedzialność. Człowiek uczy się odpowiedzialności od początku swego życia, ale dopiero jak staje się "panem nad samym sobą" sprawdza, na ile się nauczył tej ciężkiej sztuki. Czy TY potrafisz wybrać właściwą drogę, czy TY potrafisz podjąć właściwą decyzję, czy TY potrafisz sobie powiedzieć NIE, rzeczą niepotrzebnym, zbędnym, "bonusom"? Czy potrafię powiedzieć, że muszę zrobić projekt i nie mam z tego powodu czasu na granie na komputerze, na marnotrawienie czasu? Bym nie musiał zarywać nocy...

Kieruje te słowa do samego siebie, ale również do każdego czytającego ten blog...